Неяк мяне былі вылучылі на прэстыжную прэмію, але не далі.
Знаёмыя па гарачых сьлядах выказалі спачуваньне — канечне, ты найлепшы, але інтрыгі, кумаўство, палітыка... Так патрабуе ветлівасьць, пасьля чаго ўсе дружна пра ўсё забываюцца да наступнага разу.
Але потым стала адбывацца нешта незразумелае. Я маю іншыя ўзнагароды, некаторыя лічу больш важнымі, чым тая, якую не далі. Але іх ніколі ня ўзгадваюць ні сябры, ні жонка, ні грамадзкасьць у цэлым. А пра неатрыманую — увесь час. Маўляў, вы былі мацнейшы. Выдатная рэч. Мы ўсёй сям’ёй перачытвалі. І гэтак далей.
Я вось думаю — далі б мне тую прэмію, хто б калі ўзгадваў маю кніжку?..
Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org